یک غزل

           مریم

چند روزی می شود که طرح یک غم می شوی

با شب و با کوچه و با من فراهم می شوی

می نشینی زیر آن قاب مشبک - سر به زیر

زیر آوار نگاه رهگذر، خم می شوی

از تپش های صدایت کم کمک حس می کنم

داری از حجم سکوت کوچه مان کم می شوی

رنگ تردیدی نشسته بر یقینم - نازنین!

رنگ می بازی - می بازی - مبهم می شوی

لحظه لحظه در تب یک اتهام تازه ای

پیش چشمم باز هم - ای خوب! - مریم می شوی

مادرم می گفت - وقتی این غزل را می شنید:

من نخواهم دید روزی را که آدم می شوی!!

نظرات شما عزیزان:

بماند

ساعت21:34---25 ارديبهشت 1392

خانومتون نارات نشدن؟ به خاطر مریم

یاسین

ساعت23:24---6 تير 1390

[وب سایت]

سلام وب خیلی خیلی زیبایی داری خوشحال میشم بهم سر بزنی.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: