روزی یکی از شاگردان «برنارد شاو» از او پرسید: استاد! شما برای چه می نویسید؟ 

شاو با خونسردی شانه هایش را بالا انداخت و گفت: برای یک لقمه نان!

شاگرد، برافروخته شد و گفت: خیلی متاسفم! ولی من فقط برای فرهنگ می نویسم!! 

شاو با همان خونسردی پاسخ داد: طبیعی است جانم! هر کدام از ما برای چیزی که نداریم می نویسیم!! 

(ظاهرا اصل جمله ی شاو این بوده است: <We write to get> ما می نویسیم تا به دست آوریم!!)